Het afgelopen jaar hebben mijn zoon Olaf (10 jaar) en ik samen een boek geschreven. Het boek schrijven bleek onze redding; Olaf zat even niet zo lekker in zijn vel en wist niet wat hij wilde. Ook ik liep regelmatig vast op een moeilijke opdracht. Op een dag vertelde ik iets over mijn dilemma’s en al snel veranderde het in een verhaal. We hebben de laptop erbij gepakt. Iedere avond als hij buikpijn had, fantaseerde we weer een stukje voor “Spuk”, een naam die verwijst naar de subsidieregeling voor gemeentes. Een klein grapje van ons.

In een bloedhete zomervakantie in Frankrijk, waarbij we gedwongen waren in de gekoelde kamer te blijven, schreven we het boekje af. “Zullen we het uitgeven?” , vroeg hij mij. Dat leek me een goed idee, omdat ik eigenlijk niet wilde dat ons avontuur samen afgelopen was. We zijn op bezoek gegaan bij De Boekdrukker in Amsterdam (dat mocht onder schooltijd ;-). Met aandacht werd ons alles uitgelegd; van papier en kaft tot drukproces. We hebben een kleine oplage laten drukken. Inmiddels zijn de eerste 200 exemplaren binnen!

Spuk is een verhaal geworden over een van de meest complexe transitie-opgaven waar ik nu aan werk. Hoe kunnen we én woningen isoleren én de beschermde diersoorten in de spouw, zoals vleermuizen, beschermen? Het is een complex probleem met veel stakeholders en belangen. Iedere keer als ik Olaf vertelde over mijn werk, maakte mij duidelijk hoe ingewikkeld wij volwassenen kwesties kunnen maken. “Waarom doen we het niet gewoon zo dan?”  “Tja jongen…als ik dat eens wist.” Tijdens het schrijven ontdekten we samen hoe uitdagend het werk is. Vooral om in het belangenvrije midden te blijven staan. Het schrijven met hem hielp mij er ook doorheen wanneer ik blokkeerde! Gelukkig in het boekje wordt het vraagstuk op bijzondere wijze opgelost. Naar alle waarschijnlijkheid in onze eigen realiteit binnenkort ook.

Interesse in het boek? Ga naar de Bestelpagina